خدمات اینترنتی چیست؟
«خدمات اینترنتی» به خدماتی گفته می شود که بر بستر اینترنت ارائه می شود و هدف آن انجام سریع معاملات و عدم نیاز به حضور فیزیکی در محل بانک است.
با استفاده از یک خط اینترنت و یک دستگاه کامپیوتر هر شهروندی می تواند از این خدمات استفاده کند، اما این همه پیش نیازهای بانکداری اینترنتی نیست. امروزه بانک های ایرانی برای ارائه خدمات اینترنتی به شهروندان بسیار کند عمل می کنند.
انتقال وجه از طریق اینترنت بین حساب های بانک های مختلف موضوعی است که پس از ماه ها انتظارف ظاهرا از اول ماه مهر امسال ارائه شود. مشکل اما پیش از آنکه به موضوع ناهمخوانی حساب های اینترنتی بانک ها بازگردد به مسایل و مشکلات غیر اینترنتی بازمی گردد و ظاهرا در اینجا مساله اصلی میزان کارمزد دریافتی بانک ها بابت هر عملیات مطرح بوده است.
از سوی دیگر میزان خدمات اینترنتی بین بانک های دولتی و بانک های خصوصی فاصله عمیقی را در این بین نشان می دهد. بر اساس تحقیق های صورت گرفته و مقایسه بین سرویس های ارائه شده بین بانک ها به راحتی می توان دید که بانک های خصوصی در زمینه خدمات اینترنتی به مراتب از بانک های دولتی پیشروتر هستند و این در حالی است که مشتریان بیشتر و مراجعات افزون تر بانک های دولتی ایجاب می کرد آنها زودتر بسترهای خدمات اینترنتی را برای مشتریان خود فراهم کنند.
رویکرد کند بانک های دولتی همچنین نشان می دهد که میزان توسعه بانکداری اینترنتی میان این دسته از بانک ها نیز یکسان نیست. در حالی که برخی از بانک های دولتی طی ماه های اخیر تلاش های زیادی برای بهره گیری از خدمات اینترنتی انجام داده اند برخی از بانک های دولتی اساسا با خدمات اینترنتی بیگانه اند و صرفا به ارائه خدمات از طریق خودپردازها اکتفا کرده اند.
خدمات اینترنتی چیست؟
«خدمات اینترنتی» به خدماتی گفته می شود که بر بستر اینترنت ارائه می شود و هدف آن انجام سریع معاملات و عدم نیاز به حضور فیزیکی در محل بانک است.
با استفاده از یک خط اینترنت و یک دستگاه کامپیوتر هر شهروندی می تواند از این خدمات استفاده کند، اما این همه پیش نیازهای بانکداری اینترنتی نیست. امروزه بانک های ایرانی برای ارائه خدمات اینترنتی به شهروندان بسیار کند عمل می کنند.
انتقال وجه از طریق اینترنت بین حساب های بانک های مختلف موضوعی است که پس از ماه ها انتظارف ظاهرا از اول ماه مهر امسال ارائه شود. مشکل اما پیش از آنکه به موضوع ناهمخوانی حساب های اینترنتی بانک ها بازگردد به مسایل و مشکلات غیر اینترنتی بازمی گردد و ظاهرا در اینجا مساله اصلی میزان کارمزد دریافتی بانک ها بابت هر عملیات مطرح بوده است.
از سوی دیگر میزان خدمات اینترنتی بین بانک های دولتی و بانک های خصوصی فاصله عمیقی را در این بین نشان می دهد. بر اساس تحقیق های صورت گرفته و مقایسه بین سرویس های ارائه شده بین بانک ها به راحتی می توان دید که بانک های خصوصی در زمینه خدمات اینترنتی به مراتب از بانک های دولتی پیشروتر هستند و این در حالی است که مشتریان بیشتر و مراجعات افزون تر بانک های دولتی ایجاب می کرد آنها زودتر بسترهای خدمات اینترنتی را برای مشتریان خود فراهم کنند.
رویکرد کند بانک های دولتی همچنین نشان می دهد که میزان توسعه بانکداری اینترنتی میان این دسته از بانک ها نیز یکسان نیست. در حالی که برخی از بانک های دولتی طی ماه های اخیر تلاش های زیادی برای بهره گیری از خدمات اینترنتی انجام داده اند برخی از بانک های دولتی اساسا با خدمات اینترنتی بیگانه اند و صرفا به ارائه خدمات از طریق خودپردازها اکتفا کرده اند.
VPN با ویندوز
استفاده از اینترنت به عنوان بستر انتقال داده ها هر روزگسترش بیشتری پیدا می کند . باعث می شود تا مراجعه به سرویس دهندگان وب و سرویس های Email هر روز بیشتر شود . با کمی کار می توان حتی دو کامپیوتر را که در دو قاره مختلف قرار دارند به هم مرتبط کرد . پس از برقراری این ارتباط ،هر کامپیوتر،کامپیوتر دیگر را طوری می بیند که گویا در شبکه محلی خودش قرار دارد. از این رهگذر دیگر نیازی به ارسال داده ها از طریق سرویس هایی مانند Email نخواهند بود. تنها اشکال این کار این است که در صورت عدم استفاده از کارکردهای امنیتی مناسب،کامپیوترها کاملا در اختیار خرابکارن قرار می گیرند. VPN ها مجموعه ای از سرویس های امنیتی ردر برابراین عملیات رافراهم می کنند. در بخش قبلی با چگونگی کار VPN ها آشنا شدید و در اینجا به شما نشان می دهیم که چگونه می توان در ویندوز یک VPN شخصی راه انداخت. برای این کار به نرم افزار خاصی نیاز نیست چون مایکروسافت همه چیزهای لازم را در سیستم عامل گنجانده یا در پایگاه اینترنتی خود به رایگان در اختیار همه گذاشته.
پیش نیازها
برای اینکه دو کامپیوتر بر پایه ویندوز بتواند از طریق VPN به هم مرتبط شوند دست کم یکی از آنها باید به ویندوز NT یا 2000 کار کند تا نقش سرویس دهنده VPN را به عهده بگیرد. ویندوز های 9x یا Me تنها می توانند سرویس گیرنده VPN باشند. سرویس دهنده VPN باید یک IP ثابت داشته باشد. روشن است که هر دو کامپیوتر باید به اینترنت متصل باشند. فرقی نمی کند که این اتصال از طریق خط تلفن و مودم باشد یا شبکه محلی. IP در سرویس دهنده VPN باید مجاز (Valid) باشد تا سرویس گیرنده بتواند یک مستقیما آن را ببیند. در شبکه های محلی که اغلب از IP های شخصی (192.168.x.x) استفاده می شود VPN را باید روی شبکه ایجاد کرد تا ایمنی ارتباط بین میان کامپیوترها تامین شود. اگر سرویس گیرنده VPN با ویندوز 95 کار می کند نخست باید Dial up Networking Upgrade 1.3 را از سایت مایکروسافت برداشت کرده و نصب کنید. این مجموعه برنامه راه اندازهای لازم برای VPN را در خود دارد . البته مایکروسافت پس از Upgrade 1.3 Networking Dial up نگارش های تازه تری نیز عرضه کرده که بنا بر گفته خودش ایمنی و سرعت ارتباط VPN را بهبود بخشیده است .
نصب سرویس دهنده VPN
روی کامپیوتر بر پایه ویندوز NT نخست باید در بخش تنظیمات شبکه، راه انداز Point to Point Tunneling را نصب کنید. هنگام این کار، شمار ارتباط های همزمان VPN پرسیده می شود. در سرویس دهنده های NT این عدد می تواند حداکثر 256 باشد. در ایستگاه کاری NT، این عدد باید 1 باشد چون این سیستم عامل تنها اجازه یک ارتباط RAS را می دهد. از آنجا که ارتباط VPN در قالب Remote Access برقرار می شود ویندوز NT به طور خودکار پنجره پیکر بندی RAS را باز می کند. اگر RAS هنوز نصب نشده باشد ویندوز NT آن را نصب می کند. هنگام پیکربندی باید VPN Adapter را به پورت های شماره گیری اضافه کنید. اگر می خواهید که چند ارتباط VPN داشته باشید باید این کار را برای هر یک از VPN Adapter ها انجام دهید .
پیکربندی سرویس دهنده RAS
اکنون باید VPN Adapterرا به گونه ای پیکربندی کنید که ارتباطات به سمت درون (incoming) اجازه بدهد. نخست باید پروتکل های مجاز برای این ارتباط را مشخص کنید . همچنین باید شیوه رمز گذاری را تعیین کرده و بگویید که آیاسرویس دهنده تنها اجازه دسترسی به کامپیوترهای موجود در شبکه کامپیوتر ویندوز NT، در این وضیعت، سرویس دهنده VPN می تواند کار مسیر یابی را هم انجام دهد. برای بالاتر بردن ایمنی ارتباط، می توانید NetBEUI را فعال کرده و از طریق آن به کامپیوترهای دور اجازدسترسی به شبکه خود را بدهید. سرویس گیرنده، شبکه و سرویس های اینترنتی مربوط به سرویس دهنده VPN را نمی بینید . برای راه انداختن TCP/IP همراه با VPN چند تنظیم دیگر لازم است. اگر سرویس دهنده DHCP ندارید باید به طور دستی یک فضای آدرس(Adress Pool ) IP را مشخص کنید. به خاطر داشته باشید که تنها باید از IP های شخصی (Private) استفاده کنید.
این فضای آدرس باید دست کم 2 آدرس داشته باشد ،یکی برای سرویس دهنده VPN و دیگری برای سرویس گیرنده VPN . هر کار بر باید برای دسترسی به سرویس دهنده از طریق VPN مجوز داشته باشد. برای این منظور باید در User Manager در بخش Dialing اجازه دسترسی از دور را بدهید . به عنوان آخرین کار،Remote Access Server را اجرا کنید تا ارتباط VPN بتواند ایجاد شود.
VPN با ویندوز
استفاده از اینترنت به عنوان بستر انتقال داده ها هر روزگسترش بیشتری پیدا می کند . باعث می شود تا مراجعه به سرویس دهندگان وب و سرویس های Email هر روز بیشتر شود . با کمی کار می توان حتی دو کامپیوتر را که در دو قاره مختلف قرار دارند به هم مرتبط کرد . پس از برقراری این ارتباط ،هر کامپیوتر،کامپیوتر دیگر را طوری می بیند که گویا در شبکه محلی خودش قرار دارد. از این رهگذر دیگر نیازی به ارسال داده ها از طریق سرویس هایی مانند Email نخواهند بود. تنها اشکال این کار این است که در صورت عدم استفاده از کارکردهای امنیتی مناسب،کامپیوترها کاملا در اختیار خرابکارن قرار می گیرند. VPN ها مجموعه ای از سرویس های امنیتی ردر برابراین عملیات رافراهم می کنند. در بخش قبلی با چگونگی کار VPN ها آشنا شدید و در اینجا به شما نشان می دهیم که چگونه می توان در ویندوز یک VPN شخصی راه انداخت. برای این کار به نرم افزار خاصی نیاز نیست چون مایکروسافت همه چیزهای لازم را در سیستم عامل گنجانده یا در پایگاه اینترنتی خود به رایگان در اختیار همه گذاشته.
پیش نیازها
برای اینکه دو کامپیوتر بر پایه ویندوز بتواند از طریق VPN به هم مرتبط شوند دست کم یکی از آنها باید به ویندوز NT یا 2000 کار کند تا نقش سرویس دهنده VPN را به عهده بگیرد. ویندوز های 9x یا Me تنها می توانند سرویس گیرنده VPN باشند. سرویس دهنده VPN باید یک IP ثابت داشته باشد. روشن است که هر دو کامپیوتر باید به اینترنت متصل باشند. فرقی نمی کند که این اتصال از طریق خط تلفن و مودم باشد یا شبکه محلی. IP در سرویس دهنده VPN باید مجاز (Valid) باشد تا سرویس گیرنده بتواند یک مستقیما آن را ببیند. در شبکه های محلی که اغلب از IP های شخصی (192.168.x.x) استفاده می شود VPN را باید روی شبکه ایجاد کرد تا ایمنی ارتباط بین میان کامپیوترها تامین شود. اگر سرویس گیرنده VPN با ویندوز 95 کار می کند نخست باید Dial up Networking Upgrade 1.3 را از سایت مایکروسافت برداشت کرده و نصب کنید. این مجموعه برنامه راه اندازهای لازم برای VPN را در خود دارد . البته مایکروسافت پس از Upgrade 1.3 Networking Dial up نگارش های تازه تری نیز عرضه کرده که بنا بر گفته خودش ایمنی و سرعت ارتباط VPN را بهبود بخشیده است .
نصب سرویس دهنده VPN
روی کامپیوتر بر پایه ویندوز NT نخست باید در بخش تنظیمات شبکه، راه انداز Point to Point Tunneling را نصب کنید. هنگام این کار، شمار ارتباط های همزمان VPN پرسیده می شود. در سرویس دهنده های NT این عدد می تواند حداکثر 256 باشد. در ایستگاه کاری NT، این عدد باید 1 باشد چون این سیستم عامل تنها اجازه یک ارتباط RAS را می دهد. از آنجا که ارتباط VPN در قالب Remote Access برقرار می شود ویندوز NT به طور خودکار پنجره پیکر بندی RAS را باز می کند. اگر RAS هنوز نصب نشده باشد ویندوز NT آن را نصب می کند. هنگام پیکربندی باید VPN Adapter را به پورت های شماره گیری اضافه کنید. اگر می خواهید که چند ارتباط VPN داشته باشید باید این کار را برای هر یک از VPN Adapter ها انجام دهید .
پیکربندی سرویس دهنده RAS
اکنون باید VPN Adapterرا به گونه ای پیکربندی کنید که ارتباطات به سمت درون (incoming) اجازه بدهد. نخست باید پروتکل های مجاز برای این ارتباط را مشخص کنید . همچنین باید شیوه رمز گذاری را تعیین کرده و بگویید که آیاسرویس دهنده تنها اجازه دسترسی به کامپیوترهای موجود در شبکه کامپیوتر ویندوز NT، در این وضیعت، سرویس دهنده VPN می تواند کار مسیر یابی را هم انجام دهد. برای بالاتر بردن ایمنی ارتباط، می توانید NetBEUI را فعال کرده و از طریق آن به کامپیوترهای دور اجازدسترسی به شبکه خود را بدهید. سرویس گیرنده، شبکه و سرویس های اینترنتی مربوط به سرویس دهنده VPN را نمی بینید . برای راه انداختن TCP/IP همراه با VPN چند تنظیم دیگر لازم است. اگر سرویس دهنده DHCP ندارید باید به طور دستی یک فضای آدرس(Adress Pool ) IP را مشخص کنید. به خاطر داشته باشید که تنها باید از IP های شخصی (Private) استفاده کنید.
این فضای آدرس باید دست کم 2 آدرس داشته باشد ،یکی برای سرویس دهنده VPN و دیگری برای سرویس گیرنده VPN . هر کار بر باید برای دسترسی به سرویس دهنده از طریق VPN مجوز داشته باشد. برای این منظور باید در User Manager در بخش Dialing اجازه دسترسی از دور را بدهید . به عنوان آخرین کار،Remote Access Server را اجرا کنید تا ارتباط VPN بتواند ایجاد شود.
VPN با ویندوز
استفاده از اینترنت به عنوان بستر انتقال داده ها هر روزگسترش بیشتری پیدا می کند . باعث می شود تا مراجعه به سرویس دهندگان وب و سرویس های Email هر روز بیشتر شود . با کمی کار می توان حتی دو کامپیوتر را که در دو قاره مختلف قرار دارند به هم مرتبط کرد . پس از برقراری این ارتباط ،هر کامپیوتر،کامپیوتر دیگر را طوری می بیند که گویا در شبکه محلی خودش قرار دارد. از این رهگذر دیگر نیازی به ارسال داده ها از طریق سرویس هایی مانند Email نخواهند بود. تنها اشکال این کار این است که در صورت عدم استفاده از کارکردهای امنیتی مناسب،کامپیوترها کاملا در اختیار خرابکارن قرار می گیرند. VPN ها مجموعه ای از سرویس های امنیتی ردر برابراین عملیات رافراهم می کنند. در بخش قبلی با چگونگی کار VPN ها آشنا شدید و در اینجا به شما نشان می دهیم که چگونه می توان در ویندوز یک VPN شخصی راه انداخت. برای این کار به نرم افزار خاصی نیاز نیست چون مایکروسافت همه چیزهای لازم را در سیستم عامل گنجانده یا در پایگاه اینترنتی خود به رایگان در اختیار همه گذاشته.
پیش نیازها
برای اینکه دو کامپیوتر بر پایه ویندوز بتواند از طریق VPN به هم مرتبط شوند دست کم یکی از آنها باید به ویندوز NT یا 2000 کار کند تا نقش سرویس دهنده VPN را به عهده بگیرد. ویندوز های 9x یا Me تنها می توانند سرویس گیرنده VPN باشند. سرویس دهنده VPN باید یک IP ثابت داشته باشد. روشن است که هر دو کامپیوتر باید به اینترنت متصل باشند. فرقی نمی کند که این اتصال از طریق خط تلفن و مودم باشد یا شبکه محلی. IP در سرویس دهنده VPN باید مجاز (Valid) باشد تا سرویس گیرنده بتواند یک مستقیما آن را ببیند. در شبکه های محلی که اغلب از IP های شخصی (192.168.x.x) استفاده می شود VPN را باید روی شبکه ایجاد کرد تا ایمنی ارتباط بین میان کامپیوترها تامین شود. اگر سرویس گیرنده VPN با ویندوز 95 کار می کند نخست باید Dial up Networking Upgrade 1.3 را از سایت مایکروسافت برداشت کرده و نصب کنید. این مجموعه برنامه راه اندازهای لازم برای VPN را در خود دارد . البته مایکروسافت پس از Upgrade 1.3 Networking Dial up نگارش های تازه تری نیز عرضه کرده که بنا بر گفته خودش ایمنی و سرعت ارتباط VPN را بهبود بخشیده است .
نصب سرویس دهنده VPN
روی کامپیوتر بر پایه ویندوز NT نخست باید در بخش تنظیمات شبکه، راه انداز Point to Point Tunneling را نصب کنید. هنگام این کار، شمار ارتباط های همزمان VPN پرسیده می شود. در سرویس دهنده های NT این عدد می تواند حداکثر 256 باشد. در ایستگاه کاری NT، این عدد باید 1 باشد چون این سیستم عامل تنها اجازه یک ارتباط RAS را می دهد. از آنجا که ارتباط VPN در قالب Remote Access برقرار می شود ویندوز NT به طور خودکار پنجره پیکر بندی RAS را باز می کند. اگر RAS هنوز نصب نشده باشد ویندوز NT آن را نصب می کند. هنگام پیکربندی باید VPN Adapter را به پورت های شماره گیری اضافه کنید. اگر می خواهید که چند ارتباط VPN داشته باشید باید این کار را برای هر یک از VPN Adapter ها انجام دهید .
پیکربندی سرویس دهنده RAS
اکنون باید VPN Adapterرا به گونه ای پیکربندی کنید که ارتباطات به سمت درون (incoming) اجازه بدهد. نخست باید پروتکل های مجاز برای این ارتباط را مشخص کنید . همچنین باید شیوه رمز گذاری را تعیین کرده و بگویید که آیاسرویس دهنده تنها اجازه دسترسی به کامپیوترهای موجود در شبکه کامپیوتر ویندوز NT، در این وضیعت، سرویس دهنده VPN می تواند کار مسیر یابی را هم انجام دهد. برای بالاتر بردن ایمنی ارتباط، می توانید NetBEUI را فعال کرده و از طریق آن به کامپیوترهای دور اجازدسترسی به شبکه خود را بدهید. سرویس گیرنده، شبکه و سرویس های اینترنتی مربوط به سرویس دهنده VPN را نمی بینید . برای راه انداختن TCP/IP همراه با VPN چند تنظیم دیگر لازم است. اگر سرویس دهنده DHCP ندارید باید به طور دستی یک فضای آدرس(Adress Pool ) IP را مشخص کنید. به خاطر داشته باشید که تنها باید از IP های شخصی (Private) استفاده کنید.
این فضای آدرس باید دست کم 2 آدرس داشته باشد ،یکی برای سرویس دهنده VPN و دیگری برای سرویس گیرنده VPN . هر کار بر باید برای دسترسی به سرویس دهنده از طریق VPN مجوز داشته باشد. برای این منظور باید در User Manager در بخش Dialing اجازه دسترسی از دور را بدهید . به عنوان آخرین کار،Remote Access Server را اجرا کنید تا ارتباط VPN بتواند ایجاد شود.
ضرورت استفاده از Open Source Software در ایران
Open Source Software اصطلاحا به نرم افزارهایی اطلاق می شود که به همراه کد اصلی آن بطور مجانی در اختیار استفاده کننده گان و تولید کنندگان قرار داده می شود. می توان آنها را به همان صورت دریافت شده استفاده کرد و یا با اعمال تغییراتی در آن مورد استفاده قرار داد.
در این مقاله سعی می شود به اهمیت استفاده از اینگونه نرم افزارها برای ایران پرداخت. خصوصا اکنون که پروژه هایی برای تحول محیط IT در ایران در سطح دولت (eGovernment) و بازار (eCommerce) در حال شکل گیری است آشنایی و بهره گیری از اینگونه نرم افزارها ضروری به نظر می رسد.
یکی از مشهورترین این نرم افزارها لینوکس است. لینوکس سیستم عاملی است که براساس یونیکس و برای کامپیوترهای شخصی تعبیه شده است. امروزه این سیستم عامل سهم اصلی سرورهای اینترنت را داراست. همچنین پس از پشت سر گذاشتن سیستم عامل اپل رقیب مایکروسافت در سیستم های شخصی شده است. شرکتهای بزرگی نظیر آی بی ام و اچ پی سیستمهای سخت افزاری جدید خود را براساس این سیستم عامل بنا کرده و شرکتهای تولید کننده وسایل الکترونیکی نظیر سونی به آن رو آورده اند. گذشته از مجانی بودن لینوکس از مزایای اصلی آن نسبت به ویندوز امنیت و استحکام آن است. حتی شرکت مایکروسافت برای سرورهای سرویس Hotmail خود هنوز از سیستمهای براساس یونیکس استفاده می کند.
اگرچه روند استفاده از لینوکس برای استفاده های شخصی رو به افزایش است ولی هنوز تا کسب رتبه اول و پشت سر گذاشتن ویندوز راهی طولانی در پیش دارد. از علل اساسی این امر می توان در عادت استفاده کنندگان به سیستم ویندوز و وجود نرم افزارهای متنوع برای این سیستم عامل خصوصا Microsoft office اشاره کرد. با گذشت سالها آفیس پیشرفته تر شده و استفاده کنندگان به آن بیشتر وابسته شده اند. این مجموعه اکثر نیازهای روزمره استفاده کنندگان را برطرف می سازد. گرچه برای محیط لینوکس open office تمام قابلیتهای ویندوز آفیس را فراهم می کند ولی هنوز بخاطر تفاوت در محیط اجرا و نحوه استفاده از کلید ها و فرامین محیطی غیر ملموس برای استفاده کنندگان عادی است.
ضرورت استفاده از Open Source Software در ایران
Open Source Software اصطلاحا به نرم افزارهایی اطلاق می شود که به همراه کد اصلی آن بطور مجانی در اختیار استفاده کننده گان و تولید کنندگان قرار داده می شود. می توان آنها را به همان صورت دریافت شده استفاده کرد و یا با اعمال تغییراتی در آن مورد استفاده قرار داد.
در این مقاله سعی می شود به اهمیت استفاده از اینگونه نرم افزارها برای ایران پرداخت. خصوصا اکنون که پروژه هایی برای تحول محیط IT در ایران در سطح دولت (eGovernment) و بازار (eCommerce) در حال شکل گیری است آشنایی و بهره گیری از اینگونه نرم افزارها ضروری به نظر می رسد.
یکی از مشهورترین این نرم افزارها لینوکس است. لینوکس سیستم عاملی است که براساس یونیکس و برای کامپیوترهای شخصی تعبیه شده است. امروزه این سیستم عامل سهم اصلی سرورهای اینترنت را داراست. همچنین پس از پشت سر گذاشتن سیستم عامل اپل رقیب مایکروسافت در سیستم های شخصی شده است. شرکتهای بزرگی نظیر آی بی ام و اچ پی سیستمهای سخت افزاری جدید خود را براساس این سیستم عامل بنا کرده و شرکتهای تولید کننده وسایل الکترونیکی نظیر سونی به آن رو آورده اند. گذشته از مجانی بودن لینوکس از مزایای اصلی آن نسبت به ویندوز امنیت و استحکام آن است. حتی شرکت مایکروسافت برای سرورهای سرویس Hotmail خود هنوز از سیستمهای براساس یونیکس استفاده می کند.
اگرچه روند استفاده از لینوکس برای استفاده های شخصی رو به افزایش است ولی هنوز تا کسب رتبه اول و پشت سر گذاشتن ویندوز راهی طولانی در پیش دارد. از علل اساسی این امر می توان در عادت استفاده کنندگان به سیستم ویندوز و وجود نرم افزارهای متنوع برای این سیستم عامل خصوصا Microsoft office اشاره کرد. با گذشت سالها آفیس پیشرفته تر شده و استفاده کنندگان به آن بیشتر وابسته شده اند. این مجموعه اکثر نیازهای روزمره استفاده کنندگان را برطرف می سازد. گرچه برای محیط لینوکس open office تمام قابلیتهای ویندوز آفیس را فراهم می کند ولی هنوز بخاطر تفاوت در محیط اجرا و نحوه استفاده از کلید ها و فرامین محیطی غیر ملموس برای استفاده کنندگان عادی است.
.::مرجع کد آهنگ::.
.::دریافت کد موزیک::.
